سرپرست ایرانی هیات مشترک پژوهش مومیایی‌های معدن نمک چهرآباد تصریح کرد: مطالعات بر روی مومیایی مردان‌نمکی و اشیاء کشف شده از معدن نمک چهرآباد از هفته گذشته آغاز شده است.
ابوالفضل عالی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه زنجان، گفت: دانشمندان آلمانی برای مطالعه بر روی مومیایی مردان نمکی و اشیاء کشف شده از معدن نمک چهرآباد وارد زنجان شده و فعالیت این پروژه آغاز شد.
وی افزود: این دانشمندان از اعضای هیات‌علمی دانشگاه بوخوم و موزه این شهر هستند که مطالعات با همکاری باستان‌شناسان و اساتید زنجانی خواهد بود. باستان‌شناسی، مطالعات محیطی، ژئومورفولوژی، گیاه‌شناسی و جانورشناسی از محورهای مطالعات خواهد بود.
این باستان‌شناس با بیان اینکه مدت زمان این پروژه علمی که با همکاری شش نفر از دانشمندان آلمانی انجام می‌شود، یک ماه است، خاطرنشان کرد: دانشگاه بوخوم تخصصی‌ترین دانشگاه دنیا در زمینه باستان‌شناسی است، لذا با حضور این پژوهشگران در زنجان بخش تکمیلی مطالعات بر روی پارچه‌های هخامنشی و برای اولین‌بار چرم‌ها و پوستین‌های به دست آمده از معدن نمک به همراه ابزارهای معدنی معدن نمک چهرآباد بررسی می‌شود.
به گزارش ایسنا؛ معدن نمک چهرآباد در 70 کیلومتری شمال‌غرب شهر زنجان قرار دارد. هر چند بر اساس شواهد باستان‌شناسی دره رودخانههای مهرآباد و چهرآباد از حدود عصر برنز تاکنون به تناوب مورد سکونت اقوام و گروههای انسانی قرار گرفته است، اما این منطقه به دلیل طبیعت نسبتاً خشن تا پیش از کشف بقایای مومیایی‌های معروف به انسانهای نمکی برای ساکنان استان منطقهای کمتر شناخته شده بود. شهرت امروزی چهرآباد به دلیل گنبد نمکی بزرگ معروف به دوزلاق است که قدیمیترین معدن نمک شناخته شده در ایران محسوب می‌شود.
بر اساس این پژوهشهای انجام گرفته، مردان نمکی شماره 1 و 2 مربوط به شمال ایران و شاید قزوین و تهران و شمارههای 3 و 4 و 5 نیز مربوط به مناطق شرقی ایران و شاید آسیای مرکزی است و مرد نمکی شماره 6 نیز از اروپای شرقی است و با توجه به اینکه در دوره جنگهای ایران و رم برده گرفته می‌شد حدس زده می‌شود مرد نمکی شماره 6 از اسرای رومی باشد.
مردان نمکی معدن چهرآباد در زمره مومیایی‌های طبیعی هستند که به دنبال ریزش معدن نمک در چند دوره تاریخی و قرار گرفتن معدن‌کاران در محیط پرنمک به صورت طبیعی مومیایی شده و سالم باقی ماندهاند.
مومیایی طبیعی معروف به مرد نمکی شماره یک که به صورت تصادفی در سال 72 توسط بهره‌بردار معدن نمک دریافت شد، سر یک مرد میان‌سال است که ریش و موی سفید بلند دارد. این مومیایی که احتمالا یکی از صاحب‌منصبان یا کارگران معدن بوده بر اساس سال‌یابی کربن 14 مربوط به اوایل دوره ساسانی است.
