این 2528 سکه ی نقره به کمک چند دستگاه ردیاب فلزات در درهی چو، در شمال شرقی سامرست پیدا شده است.
لیزا گریس و آدام استپلز که این سکه ها را کشف کرده اند میگویند: «ما 15 سال بود که در این رؤیا بودیم. رویایی که سرانجام تحقق پیدا کرد.»
موزه ی بریتانیا اعلام کرده که این دومین کشف بزرگ سکه های نورمن در انگلستان است.
آقای استپلز که ساکن شهر دربی است اضافه میکند که «این که بتوان یک روز استثنایی و خاص در جستجوی فلزات داشت کاملاً باورنکردنی است.»
«پیدا کردن دو سکه که به هم نامرتبط باشند تقریباً غیرممکن بود، و وقتی صدای بوقها بیشتر و بیشتر شد، از دو تا به 10 تا، از 50 تا به 100 تا، با خودمان گفتیم خدای من، چه تعدادی سکه در اینجا وجود دارد؟»
«از اینجا به بعد همه چیز دیوانه وار گذشت.»
تاریخ این سکه ها دقیقاً به بعد از نبرد هاستینگز در سال 1066 برمی گردد، و در آنها هم پادشاه شکست خورده ه ارولد دوم و هم فرد پیروز، ویلیام فاتح به تصویر کشیده شده است.
اگر یافتن سکه ها بصورت رسمی اعلام شد، مجموعه ی گرمابه های رومی در شهر بث امیدوار به دریافت این سکه ها خواهد بود.
استفان کلوز از این مجموعه در این رابطه میگوید: «اگر بخواهید ارزش واقعی این سکه ها را بدانید، چیزی در حدود 500 رأس گوسفند است، یعنی مقداری که با این سکه ها در 1000 سال پیش میتوانستید خریداری کنید.»
ما نیاز داریم تا ارزش این سکه ها را به شیوه ی مدرن بیان کنیم.»
در این مجموعه سکه ها، 1236 سکه از هارولد دوم، آخرین پادشاه تاجدار آنگلوساکسون در انگلستان، 1310 سکه از ویلیام یکم، و همچنین چند قطعه سکه ی متفاوت وجود دارد.
آقای استپلز گفته که او و دوست دخترش، پنج دوست مشترک را در جهت کار با این دستگاه های فلزیاب آموزش داده بودند تا هنگام سفر اکتشافی در تعطیلات آخر هفته از آنها استفاده کنند.
نخستین سکه که مربوط به ویلیام فاتح بود توسط یکی از این دوستان پیدا شد و باقی مجموعه سکه ها توسط آقای استپلز و شریک زندگی اش.
آقای استپلز اضافه کرد که «سکه ها هنوز به صورت رسمی ارزش گذاری نشده اند اما چیزی در حدود 5 میلیون پوند ارزش دارند و این مبلغ بین کل گروه و صاحب زمین تقسیم می شود.»
ضمناً او درباره ی حفاری ها بیان داشت: «ما تا زمانی که مطمئن نشدیم همه ی سکه ها را پیدا کرده ایم، آنجا را ترک نکردیم…
با رعد و برق و بارش شدید باران مواجه بودیم. تا وقتی کارمان تمام شود حسابی خیس شدیم.»
گنج به چه چیزی می گویند؟
- مطابق با قانون سال 1996، یابندگان گنج ها در انگلستان، ولز و ایرلند شمالی موظفند تا بصورت رسمی و قانونی میزان و محل یافتن گنج های خود را اعلام کنند.
- بررسی های بعدی نشان خواهد داد که آیا این یافته ها گنج محسوب می شوند یا خیر.
- در این راستا تعاریف مختلفی از «گنج» وجود دارد، شامل اشیای ماقبل تاریخ، سکه هایی که حاوی طلا یا نقره بوده و دستکم 300 سال قدمت دارند، و یا اشیاء نسبتاً جدید و با ارزشی که بصورت عامدانه مخفی شده اند.
- اگر یافته ها بعنوان گنج تلقی شوند، یابنده بایستی آنها را با توجه به قیمتی که توسط کمیته ارزیابی گنج مرتبط با موزه ی بریتانیا تعیین میشود، به یک موزه بفروشد.
- در ادامه پاداشی نیز به یابندگان و سایر طرف های ذیربط ارائه می شود.
خانم گریس به شوخی می گوید: «انگار خدایان نمی خواستند مانع از یافتن این مجموعه توسط ما شوند… ما حسابی خیس شده بودیم اما به نظرمان هیچ اهمیتی نداشت.»
کارشناسان بیان می کنند که این مجموعه که «به خوبی محافظت شده» از اهمیت «بسیار بالایی» برخوردار است چرا که تعداد سکه های هارولد موجود در آن دستکم دو برابر بیشتر از سایر یافته های قبلی است.
در این مجموعه همچنین برخی سکه ها که ویلیام اول را پس از تاجگذاری در روز کریسمس سال 1066 نشان میدهد وجود دارد.
مطالعات اولیه نشان داده اند که از یک ضرابخانه جهت ضرب سکه های هر دو پادشاه استفاده شده است.
گرت ویلیامز متخصص سکه های قرون وسطایی در موزه انگلیس در این باره میگوید: «این یک کشف بسیار مهم برای ما در جهت درک بیشتر نسبت به تأثیرات پیروزی نورمن ها در سال 1066 خواهد بود.»
«یکی از مباحث بزرگ در میان مورخین، میزان تداوم یا تغییر در سالهای پیش و پس از یک نبرد است.»
در برخی از این سکه ها، طرحهایی مرتبط با هر دو گونه از سلطنت وجود دارد.
کارشناسان معتقدند که این روش، نمونهای اولیه از فرار مالیاتی محسوب میشود، چرا که سازندهی سکه ها برای جلوگیری از پرداخت هزینه جهت طراحی به روز، مجدداً از یک طرح قدیمی در یک طرف سکه استفاده میکند.
پیپا پیرس کارشناس ارشد موزه در این رابطه میگوید: «این سکه ها به دلیل داشتن ترکیب موفقی از نقره ی باکیفیت، و باقی ماندن در زمینی که شامل مواد فاسد کننده نبوده، بسیار خوب حفظ شدهاند.»
پل کراسلی، عضو هیأت امنای بث و نورث ایست سامرست نیز اذعان دارد که «اگر ما بتوانیم سکه ها را بدست بیاوریم، سعی می کنیم آنها را به نمایش بگذاریم، و همچنین با موزه ی بریتانیا همکاری خواهیم کرد تا این سکه ها را برای ارائه در نمایشگاههای دیگر نیز آماده کنیم. بدین ترتیب امکان مشاهده توسط مخاطبان گسترده تر وجود خواهد داشت.»
البته این اکتشاف هنوز از سوی دادگاه آوون کرونر به عنوان گنجینه تلقی نشده است.
