افسانه های درباره ی حساسیت فلزیاب، فرق گذاری و عمق
به منظور انجام موثرترین و راحت ترین جستجو تحت شرایط فلزیابی «سخت» – وقتی محل پر از زباله شده باشد، و/یا محتویات مواد معدنی خاک بالا باشد، باید ترکیبی از ساختارها [تنظیمات] بهینه بیابید – «متوسط طلایی»، وقتی به « عملیات آشکارساز ساکت دربرابر شناسایی اهداف عمیق» می رسید.
اگر آن چه پیش تر گفته شد توسط فرق گذاری و ایجاد حساسیت در AUTO یا کاهش دستی حساسیت بهبود یابد، می توان با تغییر سطوح فرق گذاری و حساسیت دستی در سمت مخالف، به مورد اخیر دست یافت.
قبل از جلوتر رفتن، می خواهم یک موضوع را به وضوح بیان کنم: عنوان این مقاله نباید «عملیات آشکارساز صامت دربرابر عمق آشکارسازی بیشینه» خوانده شود. مهم است که بدانید که کسی نمی تواند توان فرستنده ی فلزیاب را افزایش دهد (قدرت میدان الکترومغناطیسی منتشرشده)، برای مثال، [نمی توانید] عمق شناسایی را افزایش دهید (همچنین به آن پتانسیل عمق گفته می شود)، مگر اینکه آشکارساز مجهز به یک کنترل خاص باشد، همچون، برای مثال، ساختار TX Power بر فلزیاب XP Deus برای تنظیم توان ارسال.
علاقه مندان بسیاری باور دارند که حساسیت میزان توان فرستنده را تنظیم می کند، و «حساسیت بیشتر = عمق آشکارسازی بیشتر» است همچنین «فرق گذاری کمتر = عمق آشکارسازی بیشتر». با این حال، این ها تصورات غلطی هستند که از تجربه های معمول بدست آمده اند: وقتی کسی سطح حساسیت را بالا می برد، شروع به دریافت پاسخ هایی از اهداف عمیق می کند، و اتفاق مشابه وقتی رخ می دهد که فرق گذاری کاهش داده می شود. به علاوه، اثر اخیر برای بررسی ویژگی خاصیت آهنی اهداف شناسایی شده به وسیله ی الگوهای فرق گذاری کمکی (QuickMask در E-Trac و الگوی 2nd Discrim در CTX 3030) با حداقل فرق گذاری یا بدون فرق گذاری استفاده می شود. توضیح های صحیح برای هردو اثر ساده هستند و هیچ ارتباطی با عمق آشکارسازی که در واقع وقتی هردو اثر مشاهده می شوند، بدون تغییر می ماند.
حساسیت، همانطور که از اسمش پیداست، تنها توانایی آشکارساز را به پاسخ به ضعیف ترین میدان های الکترومغناطیسی تولید شده توسط مواد رسانا و فرومغناطیسی که ممکن ایت از اهداف غیر آهنی تا کلوخی از مواد معدنی در زمین متغیر باشند، واکنش نشان می دهد (در صفحه ی 1 مقاله ی من در این مورد بیشتر بخوانید – چگونه بطور موفقیت آمیز اطراف حفره های سرداب ها را جستجو کنیم). به عبارت دیگر، با افزایش سطح حساسیت، شما می توانید به به فلزیاب خود فرمان دهید که به شما اجازه دهد پاسخ های رادیویی ضعیف تر را بشنوید که توسط اهداف کوچک و عمیق منتشر می شود که در عمق تعیین شده ی فلزیاب واقع می شود. (جزییات را در مقاله بخوانید – «نفوذ عمق آشکارساز و آنچه روی آن اثر می گذارد».)
در صورت شناسایی با حساسیت بیشینه در زمین با مواد معدنی زیاد، فلزیاب مجاز است تا به مواد معدنی زمین پاسخ دهد، و کاربر تعداد زیادی «نویز» اضافی می شنود- زمین پارازیت می فرستد. حال کاربر همه چیز را می شنود به جز اهداف غیرآهنی کوچک. پاسخ ضعیف آن ها، حتی وقتی توسط «درجه بهره» تقویت شوند، توسط ترکیبی از اختلالات پوشانده می شوند همچون نویز مدار با حساسیت بالا، خطا دهی آهن از هرنوع شامل پاسخ هایی به اهداف نسبتا رد شده، و بیش از همه، اثرات معدنی زمین شامل اثرات جمع آوری مواد معدنی مغناطیسی طبیعی-همگی تقویت می شوند.
فرق گذاری توسط مداربندی فیلترینگ مخصوصی کنترل می شود که از عمد مانع صدای آشکارساز و/یا پاسخ های تصویری به اشیای فلزی ناخواسته شروع شده از آهن فلزی می شود. با استفاده از کنترل فرق گذاری، شما به آشکارساز خود فرمان می دهید که به شما اجازه دهد تنها پاسخ های اهداف شناسایی شده ای که شما می خواهید را بشنوید. علاوه بر عملکرد اصلی آن – جمع آوری اطلاعات مربوط به شیفت فاز- مدت زمان یک میدان الکترومغناطیسی ارسال شده از هدف شناسایی شده به گیرنده ی سیم پیچ جستجو برمی گردد، فرق گذاری همچنین سیگنال های منتشرشده توسط مواد معدنی خاک را فیلتر می کند. روی هم رفته، فیلتر زیادی انجام می شود! (ممکن است بخواهید بیشتر درمورد اثرات منفی فرق گذاری در مقاله ی من بخوانید – «فرق گذاری کمتر به شما اجازه می دهد چیزهای بیشتری پیدا کنید»)
با استفاده از سیم پیچ جستجوی کنونی برای یافتن سکه ها، می توانید پتانسیل عمق آشکارساز خود را برای سکه ها تنها از طریق انجام تست هوا (آزمایش بنچ) مشاهده کنید. تحت شرایط واقعی فلزیابی، بازه ی عمق عملیاتی (بازه ی آشکارسازی) برای سکه ها از نتایج تست هوایی و نفوذ عمق آشکارساز تجاوز نمی کند، و تنها اگر شما در زمین خنثی یا با مواد معدنی کم آشکارسازی کنید، ممکن است نفوذ عمق را تخمین بزنید، در این حالت سکه ها برای مدت بسیار طولانی از زمان دفن شده و غیرمختل شده باقی مانده اند. در خصوص محتویات معدنی زمینی متعدد، شما همیشه با قابلیت نفوذ عمق فلزیاب خود درگیر خواهید بود (جزییات درمورد عواملی که اثر منفی روی قابلیت نفوذ عمق فلزیاب می گذارند را در مقاله ی «چگونه از کاهش نفوذ عمق آشکارساز خود جلوگیری کنید» بخوانید)
حجم فرق گذاری که برای آشکارسازی سکه ها در هر شرایط جستجوی خاصی استفاده می شود باید بر اساس آن چه کاربر دوست دارد پیدا کند درنظر گرفته شود نه آن چه که باید صرف نظر شود.
اگر شما سطح فرق گذاری را کاهش دهید، «نویز» بیشتری خواهید شنید اما اکثرا شامل سیگنال های حقیقی هستند (در حساسیت اتوماتیک) که توسط اهدافی که حال دریافت می شوند منتشر می شود. اگر به حساسیت دستی سوییچ کنید و آن را تا سطح بزرگتر از مقدار حساسیت «پیشنهادی» (صفحه ی 55 راهنمای دستورالعمل E-Trac، صفحه 21 راهنمای دستورالعمل CTX-3030) افزایش دهید، نه تنها سیگنال های حقیقی بیشتری دریافت می کنید، بلکه زیلیون ها [تعداد خیلی زیاد] سیگنال غلط و پچ پچ زمین دریافت می کنید، به خصوص وقتی حساسیت دستی روی بیشینه تنظیم شده باشد.
انجام هردو کار، یعنی کاهش فرق گذاری و افزایش حساسیت دستی ممکن است منجر به اختلاط صوتی انواع صداها شود – بیپ بیپ ها، جیر جیرها، خرخرها و غیره. مواد معدنی زیاد و/یا زباله های آهنی سنگین، اگر در زمین موجود باشند، ممکن است دلیل اصلی برای «تیمارستان صداها» باشد و از این رو نمی توان از آن چشم پوشی کرد.
البته، تعداد کمی از علاقه مندان هستند که حساسیت دستی بیشینه را استفاده می کنند و به خاطر عملیات پرسرصدای آشکارسازشان آزرده خاطر نمی شوند (آن طور که ادعا می کنند). برای دست یابی به بازه های عمق عملیاتی ماکزیمم بین E-Tracها و CTX-3030ها، این «طغیان گران» فلزیاب هایشان را در حالتی استفاده می کنند که هم حساسیت دستی روی ماکزیمم تنظیم شده باشد و هم هیچ فرق گذاری نباشد- در حالت تمام فلز (صفحه نمابش تماماً سفید است).
باور کردن اینکه آن ها از صدای ناهنجار یا سیگنال های غلط رنج نمی برند سخت است، مگر اینکه این علاقه مندان در زمین با مواد معدنی کم یا خنثی تفحص می کنند. این امر منجر به از دست دادن تعداد زیادی اهداف باارزش می شود چون مغز انسان به تغییرات جزیی در صداها بعد از یک ساعت «حمله ی نویزها» دیگر حساسیت نشان نمی دهد. بعد از چند ساعت «شکنجه ی شنیداری» بیش از اندازه، یک فرد به سیگنال های «احتمالی» (نقره ی عمیق) غیرحساس می شود و حتی یک نوا از صدا را نمی تواند از دیگری جدا کند.
چنین شیوه ی افراطی از جستجوی اهداف عمیق تر همچنین ابزار قدرتمند E-Trac- صوت چند نوا در صداهای ایجاد شده را بی فایده می کند. به منظور اجتناب از صدای ناهنجار پاسخ های غلط نواهای مختلف، صوت ایجاد کننده ی چند نوا توسط آهن دار دو نوا (TTF) جایگزین می شود. بیشتر برنامه های جستجوی TTF می توانند موثر باشند تنها اگر 1)توسط مکتشف باتجربه استفاده شوند، 2)در محل های فلزیابی ای با حداقل مواد معدنی استفاده شوند، و 3)«اثر دور پیچیدن» (در صفحه ی 2 گزارش تست میدانی E-Trac توضیح داده شده است) حذف شده است. در غیر این صورت، بعد از یک ساعت از انجام عملیات در TTF، مغز شما همانطور که در بالا شرح داده شد تحت تاثیر قرار می گیرد.
در CTX-3030، مشکل نویز را می توان بطور جزیی با استفاده از صوت ترکیب شده، تغییر اندازه ی پروفایل نوای صدا، تغییر گام، جداسازی سکه-آهنی و سکه زمینی حل کرد (همه ی این ویژگی ها در صفحات بعدی توضیح داده شده اند). با پیاده سازی این ویژگی ها در CTX-3030، برنامه ی تحقیقاتی TTF به سطح جدیدی ارتقا یافته است و به کاربران اجازه می دهدکه قابلیت بهتری در [یافتن] اهداف منزوی پیدا کنند. به علاوه، سیم پیچ های «هوشمند» CTX-3030 اجازه می دهند تا حساسیت دستی را در سطح های بالاتری نسبت به E-Trac تنظیم کرد بدون اینکه سیگنال های غلط زیادی تولید شود. و همانطور که در بالا اشاره کردم، ارائه ی هدف گرافیکی CTX-3030 عملکرد پرسرو صدای آشکارساز را جبران می کند.
من ترجیح می دهم که صدای خطای زمین و آهن را بشنوم تا سیگنال های سکه های واقعی و تکه های آن ها را از دست ندهم از اینرو بتوانم هم سکه های نسبتاً پوشیده شده و هم سکه های که عمیقاً در محل های پر زباله دفن شده اند را بیابم. به این دلیل است که من به ندرت از حساسیت دستی استفاده می کنم (جزییات بیشتر را در صفحه 3 بخوانید)، بخصوص هیچ گاه در سطوح بالای آن استفاده نمی کنم. برای تنظیمات برنامه ی سطح 3 ام – یک برنامه ی جستجوی نوع TTF ، به خاطر محتویات معدنی در خاک، از حساسیت اتوماتیک استفاده کردم. و درواقع من از برنامه ی TTFم تنها بعد از اینکه پاک کردن محل از اشیای آهنی در اندازه های متوسط تا بزرگ را تمام کردم با استفاده از سطح 1 و سطح 2 برنامه جستجو اگر نیاز بود استفاده می کنم. این گونه من عملیات آشکارسازم را کم نویزتر و با آستانه صوتی پایدارتری حفظ می کنم.
در تجربه ی من با فلزیاب های FBS Minelab، کاهش دادنِ فرق گذاری نشان داده است که شیوه ی موثر و عملی افزایش توانایی E-Trac و CTX 3030 برای شناخت سکه های عمیق تر و کوچک تر بوده است. برخی از علاقه مندان ممکن است مخالف دیدگاه من باشند، اما از نظر من مشکلی ندارد چون آن ها احتمالا بیشتر در زمین های خنثی تفحص می کنند و من با مواد معدنی بیشتری سروکار دارم.
ما معمولاً بطور طبیعی تفکرات نادرستی از تجربیات فلزیابی متعددی که انجام داده ایم یا وقتی تحت تاثیر نظرات سایر علاقه مندان قرار می گیریم، پیدا می کنیم. موارد حساسیت و فرق گذاری که در بالا ذکر شد مثال های خوبی از این هستند که این دو ویژگی کلیدی آشکارساز می تواند اشتباه درک شود و تا حدی اشتباه استفاده شود که بیش از اینکه مفید باشد ضرر رسان باشد.
و درنهایت، وقتی شما در محل زیستگاه های سابق یا مزارع رعیتی فلزیابی می کنید، سعی کنید اصول ساده ی جستجو را دنبال کنید: همانطور که به آرامی اهداف آهنی و غیرآهنی موجود در زمین را کاهش می دهید، و بطور غیر عمدی اثرات هاله ی برخی اشیای رد شده ی آهنی را در حالی که درواقع سایر اهداف را از زمین بیرون می آورید، بهم می زنید، شما باید برخی ساختارها را در برنامه ی جستجوی خود تغییر دهید تا الگوی فرق گذاری بر طبق آن تغییر یابند.
به عبارت دیگر، هوشمندانه نیست که محل فلزیابی خوبی را چندین با با استفاده از ساختار برنامه ی یکسان و فرق گذاری بالا «بکوبید». به عنوان مثال، وقتی مکتشفان بی تجربه در حالی که در یک محل فلزیابی را تفحص می کنند دیگر سیگنال خوب دریافت نکنند، گمان می کنند که همه ی چیزهای خوب آن محل را جمع کرده اند، اما درواقع آن ها محل را برای جستجوگران ماهر که به آنجا خواهند رفت آماده کردند تا بهترین ثمرات را از آن محل بدست آورند.
برنامه ی جستجوی 3 سطحی من برای E-Trac Minelab و CTX 3030 به من اجازه می دهد تا به سرعت ساختار برنامه ای مناسبی را اعمال کنم که وقتی شرایط فلزیابی تغییر می کند، نیازی به تغییر تنظیمات فلزیابی ندارد. در توضیح برنامه ی سطح 1 که در صفحه ی بعد آمده، با جزییات کامل از هر حالت یا سطح تنظیمات و اینکه چطور تنظیمات با یکدیگر تعامل دارند، توضیح داده ام. امیدوارم نوشته های من به شما کمک کند «متوسط طلایی» را درک کنید.
